انواع پلاستیک که در ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی بکار میرود

1) پلی اولفین ها (polyolefins) : گروه خاصی از رزین ها است که از نظر شیمیایی نسبتاً خنثی است. شامل پلی اتیلن (polyethylene) و پلی پروپیلن (polyethylene) می باشند . گرچه اسید سولفوریک غلیظ به تدریج و به آرامی در حرارت اتاق به پلی اتیلن حمله می کند. پلی اولفین ها به وسیله اسیدها ، مواد قلیایی ، محلول های نمکی و بیشتر محلول های آبی تحت تاثیر قرار نمی گیرد و نسبت به آنها خنثی است.

هیدروکربن های آروماتیک (aromatic) ، خطی (aliphatic) و کلر دار (chlorinated) در حرارت اتاق باعث تورم پلی اولفین ها می شوند ، اسید های آلی ، روغن ها و هالوژن ها به آرامی در ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی نفوذ می کنند. عوامل اکسید کننده قوی در حرارت های بالا به این گروه رزین ها حمله می کنند.

پلی اتیلن و پلی پروپیلن برای ساختن بطری ، بشر ، جار ، ارلن ، قیف ، پیپت ، تانک ، بورت ، لوله ها و اتصالات ، روپوش نیدل ها ، دریچه های دستگاه ها ، قطره چکان ، هیدرومتر، میکسر ، لوله های آزمایش ، dispenser و غیره به کار می روند .

پلی اتیلن کمی ارزانتر از پلی پروپیلن است و برای ساختن بیشتر ظروف یک بار مصرف پلاستیکی به کار می رود.

پلی پیلن در مقابل حرارت بالا مقاوم تر است و لذا قابل استریل شده می باشد ولی ممکن است پیگمان ها را جذب کرده یا ممکن است رنگ خود را از دست بدهد. می توان ظروف پلاستیکی پلی پروپیلن را به رنگ های مختلف ساخت.

2) پلی کربنات (polycarbonate) : دو برابر قوی تر از پلی پروپیلن بوده و حرارت از °C100- تا °C160+ را تحمل می کند . ولی به اندازه پلی اولفین ها به مواد شیمیایی مقاومت ندارد.این ظروف پلاستیکی آزمایشگاهی که از پلی کربنات تشکیل شده اند را برای نگهداری اسیدهای قوی ، بازها و عوامل اکسید کننده نباید استفاده شود. پلی کربنات توسط هیدروکربن های آروماتیک و آلیفاتیک کلردار حل می شود.

پلی کربنات در هیدروکربن های آلیفاتیک (بدون کلر) ، بعضی الکل ها و محلول های اسیدی رقیق و نمک ها نامحلول است. چون وسایل آزمایشگاه باید شفاف باشند و تا حد امکان ضد ضربه باشند ، از پلی کربنات برای ساختن لوله های سانتریفوژ و مزورها استفاده می شود.

3) فلوروکربن یا تفلون (fluorocarbon or Teflon) : از نظر شیمیایی خنثی بوده و مقاومت بالایی به خراش و خوردگی (corrosion) در مقابل مواد قلیایی و در حرارت بالا دارند. چون تفلون (FEP1) مقاومت زیادی به حرارت از °C255+ دارند برای ساختن بطری ها و فلاسک های به کار رفته جهت فریز کردن (یخ زدن) به کار می روند، چون آب به تفلون نمی چسبد (non wettable) برای ساختن سرسمپلر ، پیپت و غیره مناسب بوده و کاربرد وسیعی دارند. ظروف پلاستیکی فلوروکربن خالص ، شفاف ، بی رنگ و خنثی می باشند. در مقابل خوردگی به علت محلول های داغ مثل اسید سولفوریک ، نیتریک ، هیدروکربن های داغ ، کتون ها ، استرها و الکل ها مقاوم می باشند . چون تفلون خاصیت ضد چسبندگی (anti adhesive) و قابلیت مرطوب نشدن (non wettable) دارند برای ساختن لوله های آزمایش ، میله های میکسر ، درب بطری ها و غیره به کار می روند . ظروف تفلون به آسانی تمیز شده و به سرعت خشک می شوند.